Neden hep aynı şekilde, diğerlerinin bir yönlendirmesi var insanların hayatlarında?
Niye herkes aynı sahte yaşamları yaşamak zorunda?
Sanki aralarına karbon kâğıdı konulmuş gibi aynı tip insanlar yaratılıyor. Aşağı yukarı aynı hastalıklar, aynı ağrılar, aynı sıkıntılar, aynı hedefler, aynı telaş, aynı sabırsızlık, aynı iniş çıkışlar, aynı dengesizlikler…
Çevrende seni yönlendirmeye kalkan bir sürü yönlendirilmiş insan var.
Tüm bunlar, sana özgün olarak yaşaman gereken hayatı değil de, koşullanmış bir hayatı yaşatmaları demek oluyor. Bu da yapmak istemediğin, sana uymayan başka şeyleri yapıyorsun demektir. Bir kalıba girmişsindir ve özgür değilsindir artık.
Başka birileri senin yaşaman gereken hayatı, senden daha iyi nasıl bilebilir ki? Her zamanki gibi insanların senin düşüncelerinin, duygularının ve hissettiklerinin hakkında az bilgileri, fakat buna karşı çok fikirleri vardır..!
Bu yüzeysellikle devamlı bir yönlendirme içerisinde olurlar. “Öyle yapma böyle yap, onu giyme bunu giy, öyle söyleme böyle söyle, onu yeme bunu ye, oraya gitme buraya git, o sana göre değil bu sana göre…” gibi, buna benzer bir sürü cümlelerle üzerine gelirler. Her fırsatta diğerleri her şeyi çok iyi bildiklerini ima ederler.
Sende bir ara durup; “Acaba mı? Doğru olabilir mi?” diye düşünmeden edemezsin. Çünkü çoğunluk kafanı karıştırır. Aynı seslerden çok fazla vardır. Yönlendirmeye çok fazla maruz kaldığın için, yapmak istediğini yapamaz hale gelmişsindir. Bir de bu yönlendirme oyununun içine sende farkında olmadan dâhil olmuşsundur.
Artık sen de yönlenmiş olarak önüne çıkan her şeyi farkında olmadan yönlendirmeye müdahale etmeye başlarsın. İsteyerek dersine girdiğin kendi hocanın dersine müdahale edersin, bindiğin arabanın şoförünü yönlendirirsin, mutfağa girersin aşçıyı yönlendirirsin, oyun oynayanların oyununa karışırsın, komşuna gidersin evine karışırsın… Müdahale etmeden duramaz hale gelirsin.
Pusula yoktur fakat herkes yönü bildiğini söyler. Bu da karmaşa yaratır, okyanusta istediğin yere gidiyormuş gibi gözüküp, bir o yana bir bu yana karayı görmeden daire yapıp durursun.
Klasik Yoga, kendi yönünü bulabileceğin yollardan bir tanesinin pusulasıdır. Sende artık kendi pusulanla yönünü çizerek özgürce hareket edersin. O zaman yerli yersiz yapılan tüm yönlendirmelerin farkına varır, zehirlenmezsin. Bu senin hayatın başkalarının değil…
Diğerlerinin senin üzerinde etkileri azalmış ve kendi hayatını olması gerektiği gibi yalnızca sen yönlendirir hale gelmişsindir.
Olması gereken budur.
Unutma!
Sen eşsiz ve özelsin…
Sevgiler…
Mert Güler
